دیدارنیوز - حیدر مستخدمین حسینی( اقتصاد‌دان) در مورد این تصمیم اتحادیه اروپا گفت: قرار بود اتحادیه اروپا بحث مربوط به نفت و وجوه حاصل از فروش نفت را به عنوان یکی از پایه‌های اصلی برجام تضمین کند، یعنی تحت هر شریطی نفت ایران را به میزان مورد توافق خریده و نحوه‌ی پرداخت ارز حاصل از فروش نفت را مشخص کند.
وی ادامه داد: شاید این تصمیم مقدمه‌ای باشد تا در آینده جزییات آن را نیز تعیین کنند. موضوع مسلم این است که اتحادیه اروپا تا امروز علاقمند به حفظ برجام بوده و باوجود فشار‌های امریکا، به دنبال پیگیری و قابلیت اجرایی این موضوع است.
این کارشناس اقتصادی در مورد دامنه تاثیر این تصمیم بر فعالیت شرکت‌ها گفت: اما تصمیم‌های اتحادیه اروپا در مورد شرکت‌هایی نتیجه بخش است که به نوعی 100 درصد اروپایی باشند و بالای 50 درصد از فعالیت‌های آنها در محدوده اتحادیه اروپا متمرکز باشد اما با شرکت‌هایی که فعالیت‌هایشان سمت‌وسوی امریکایی دارد یا ترکیب سهام‌داری امریکایی دارند سازگار نیست.
وی تصریح کرد: امریکا براساس حق وتو و اختیاراتی که دارد می تواند این شرکت‌ها را مشمول جریمه کند، در حالی که شرکت‌های کوچک و متوسط از این موضوع استثناء هستند.
مستخدمین حسینی در پاسخ به این پرسش که شرکت‌های متوسط اروپایی تا چه اندازه می‌توانند نیازهای تکنولوژیکی ایران را برطرف کنند، گفت: با توجه به اینکه تکنولوژی در سه سطح پایین، متوسط و بالا طبقه‌بندی می شود، شرکت‌های بزرگ اروپایی فرایند سطوح قبلی تکنولوژی را طی کرده و در سطوح های تک فعالیت می کنند و در نتیجه قیمت و مراودات آنها در سطح بالا است.
وی افزود: در حالی که سطوح تکنولوژی در ایران پایین است و قبل از دسترسی به سطوح بالا نیاز دارد تا طی سطوح پایین و میانی را طی کند، به ویژه در صنعت و معدن.
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: باید در نظر داشت که سطح بیکاری و اشتغال کشور ایجاب می کند که با سطوحی در ارتباط باشد که سرمایه و نیروی کار را تضمین کند و شرکت‌های متوسط اروپایی می‌توانند این نیاز را بر طرف کنند و پاسخگوی نیازهای کشور باشند.
وی متذکر شد: البته در برخی از زمینه‌های پیمانکاری به ویژه از جهت نیروی انسانی حتی سطوح متوسط را طی کرده‌ایم و با توجه به این مصوبه می‌توانیم به سطوح بالا دسترسی داشته باشیم و این یک گام رو به جلو است و می تواند ارتباط ایران و اروپا را برقرار کند.
مستخدمین حسینی یادآور شد: شرکت هایی مانند توتال چون به عنوان یک برند مطرح هستند، در نتیجه قیمت برند دارند و اقتصاد ایران در این مرحله و شرایط به آنها نیاز ندارد بلکه به شرکت‌های با تکنولوژی متوسط نیاز دارد.
وی ادامه داد: مثلا در حوزه هایی مانند آبیاری کشاورزی یا حوزه‌ی صنعت تغییر سطوح تکنولوژی هر 7 سال یک بار است که متاسفانه در کشور ما این رقم 12 سال است که نشان می دهد که ما 2 نسل از تکنولوژی روز دنیا عقب هستیم و در صورت نهایی شدن این گونه تصمیم‌ها، می‌تواند یک گام رو به جلو برای تکنولوژی ایران محسوب شود.
